VVVaria

Mien VVV - Aflevering 3: Rens Flos

In de rubriek Mien VVV stelt elke keer een supporter zijn favoriete VVV-elftal aller tijden samen. Deze aflevering is het de beurt aan Rens Flos (26). Ook Mien VVV is dit keer vastelaovendgerelateerd, want Rens is aardig actief in het carnavalswereldje…

Even voorstellen…
‘Ik ben geboren in Venlo en woonachtig in Tegelen. Ik ben MSc Biology of Human Performance and Health (Bewegingswetenschappen) en momenteel op zoek naar een leuke uitdaging, het liefst sport gerelateerd. Vanwege een heupziekte heb ik zelf nooit mogen voetballen, maar ik ben al van jongs af aan gek op de sport. Sinds het seizoen 1996-1997 ben ik wekelijks in De Koel te vinden. De laatste jaren bezoek ik ook vrijwel alle uitwedstrijden. 

Ik ga niet alleen naar wedstrijden, ik ben nauwer bij de club betrokken. In 2006 ben ik toegetreden tot het bestuur van VVV’s officiële fanclub D’n Twellefde Man. Eerst als algemeen bestuurslid, de laatste jaren ben ik secretaris en verzorg ik de ledenadministratie. En sinds dit seizoen maak ik beelden van de uitwedstrijden van VVV, die de technische staf vervolgens gebruikt voor wedstrijdanalyses. Allemaal erg leuk om te doen.

Naast voetbal is vastelaovend een grote passie waar ik het hele jaar mee bezig ben. Ik maak muziek bij joekskepel Neet Um Aan Te Huùre (NUATH) in Venlo en probeer samen met Luc Faassen leedjes te schrijven voor Opus Jocus, de leedjesaovend in Venlo. Tot op heden met zeer wisselend succes, maar de lol die er aan voorafgaat is altijd het leukst. Hoewel VVV heel hoog op mijn lijstje staat gaan de wedstrijden tegen zowel Almere City als De Graafschap toch aan mij voorbij. Het is immers maar één keer per jaar vastelaovend…’

Memorabel VVV-moment:
'Ik kan niet één moment kiezen, dus wil ik er graag drie noemen. Als eerste de onverwachte winst van de periodetitel op 29 april 2004, uit bij Emmen. VVV was onder trainer Wim Dusseldorp langzaamaan weer aan het opkrabbelen uit een diep dal. Die dag werd er voor het eerst sinds jaren weer een periodetitel gepakt. De kans dat VVV die zou winnen was op voorhand puur theoretisch: alle concurrenten zouden dan punten moeten verliezen. En precies dat gebeurde dus. John van Loenhout scoorde vanaf de achterlijn door de benen van Barry Ditewig. In het uitvak barstte daardoor een verlaat vastelaovendfeest los. Schitterend!

Een tweede moment is eigenlijk de gehele nacompetitie van seizoen 2006-2007. VVV rammelde al enkele jaren op de poort van de Eredivisie en na dertien jaar afwezigheid was het dan eindelijk zover. VVV had een goed team met veel spelers uit de eigen jeugd en speelde leuk voetbal. Ik herinner met het drieluik tegen FC Den Bosch, waarin Anthony Lurling een rode kaart werd aangesmeerd door Edwin Linssen, en de vreemde goal van Karim Soltani die ons naar de finaleronde hielp.

Eén specifiek moment van die play-offs is me ook heel sterk bijgebleven, en dat gebeurde in de uitwedstrijd tegen RKC. Bij een 1-0 stand voor de Waalwijkers had VVV genoeg aan één goal om naar de Eredivisie te gaan. VVV werd richting het einde van de wedstrijd steeds sterker en uiteindelijk scoorde Leon Kantelberg vlak voor tijd de 1-1. Tenminste, dat leek voor even zo. Want vervolgens vlagde de grensrechter voor buitenspel. Heel discutabel: ik trek dat moment nog steeds in twijfel. Als supporters hebben we hoe dan ook een heel kort moment van intense vreugde beleefd. Iedereen was op dat moment overtuigd van de 1-1 en sprong elkaar in de armen. VVV was gepromoveerd! Totdat de vlag dus omhoog ging. Gelukkig stelde VVV de promotie in de daaropvolgende thuiswedstrijd toch veilig door die kanonskogel van Frank van Kouwen. Een onvergetelijk seizoen, en in mijn ogen nog net iets bijzonderder dan het kampioenschap in 2009.

Mijn derde moment is niet een specifieke wedstrijd: ik wil graag benadrukken dat er heel veel vriendschappen zijn ontstaan via de club. In al die jaren supporter zijn leer je veel mensen kennen die eenzelfde passie hebben en dat schept een band. Je bouwt vriendschappen op, en niet alleen met supporters. Door de jaren heen leer je ook spelers kennen, en die contacten houden vaak stand als spelers naar een andere club vertrekken. De voetbalwereld heeft de reputatie heel vluchtig te zijn, maar het kan dus ook anders.’ 

Mien VVV
‘Ik heb er bewust voor gekozen om spelers te selecteren die hebben gespeeld in de periode dat ik zelf supporter ben. Hoewel er absoluut belangrijke spelers zullen ontbreken ga ik toch een poging wagen…’

Doel
‘Mijn doelman is Dennis Gentenaar. Een uitstekende keeper: goed op de lijn met een geweldige reflex, hij heeft ons in de Eredivisie meermaals op de been gehouden. Enige minpunt was zijn blessuregevoeligheid; Gentenaar heeft veel wedstrijden moeten missen door blessures. Ik heb nog getwijfeld over Niki Mäenpää, maar de eredivisiejaren van Gentenaar hebben de doorslag gegeven. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat Niki de Eredivisie aan kan, hij is veruit de beste keeper van de Jupiler League. John Roox heb ik niet overwogen: ik heb John alleen zien spelen in de laatste jaren van zijn carrière en toen was hij vrijwel op zijn retour. Ik heb zijn toptijd helaas niet meegemaakt.’

Verdediging
‘Op de rechtsbackpositie kies ik voor Werner Smits, hoewel ik hier ook Ahmed Ammi had kunnen neerzetten. Smits was een aanvallend ingestelde back, een jongen uit de regio en jarenlang basisspeler in het eerste elftal, ook al in de tijd van het kampioenschap in 1993. Mijn centrale verdedigingsduo bestaat uit Maurice Rayer en Maya Yoshida. Rayer was een stoere verdediger: groot, in het veld een leider en aanvoerder. Hij was voor mij een speler tegen wie ik als klein ventje altijd op keek.

Maya speelde slechts kort bij VVV, maar hoort voor mij toch in dit elftal. Een goede verdediger met voetballende kwaliteiten en daarnaast international van Japan. Zijn halve omhaal tegen PSV zal niemand snel vergeten. Wat een schitterend doelpunt! Verdiende terecht een transfer naar Southampton, waar hij nu een belangrijke speler is. Linksback is natuurlijk Niels Fleuren. Misschien niet de allerbeste back die VVV ooit heeft gehad, maar altijd degelijk en betrouwbaar. Wie er ook als concurrent kwam, Niels overwon altijd. Een speler die zo lang voor één en dezelfde club uitkomt en vrijwel altijd speelt verdient alleen maar hulde.’

Middenveld
‘De eerste speler op mijn middenveld is Edwin Linssen. Een jongen van de club, een groot talent en iemand die altijd hard werkte. In mijn ogen een absoluut clubicoon. Hij was er trots op om als aanvoerder met VVV de Eredivisie in te gaan. Tweede middenvelder is John van Loenhout. Cultheld, met een goed schot en een verwoestende vrije trap. John was een ware publiekslieveling die bij de fans weinig fout kon doen.

De beste speler op het middenveld is uiteraard Keisuke Honda. Ik heb natuurlijk maar een klein deel van de VVV-geschiedenis meegemaakt, maar hij moet misschien wel de beste VVV’er ooit zijn. Wat een klasse, wat een vrije trap, wat een inzicht; supporters mogen en moeten trots zijn dat we een speler met zulke kwaliteiten in De Koel hebben mogen aanschouwen. Elke keer als hij internationaal schittert noemen de commentatoren weer VVV, en dat levert me steevast een speciaal gevoel op.’ 

Aanval
Als vleugelaanvallers heb ik gekozen voor Maurice 'Sies' Hofman en Bernard Hofstede. Hofman speelde in de tijd dat ik net ging kijken, Hofstede volgde hem min of meer op in de basis. Ondanks zijn positie als buitenspeler scoorde Hofstede veelvuldig. In de spits moet ik kiezen tussen twee absolute topscorers: Maurice Graef en Sandro Calabro. Graef behoeft eigenlijk geen introductie: topscorer aller tijden, doelpuntenmaker bij uitstek maar vooral ook gangmaker in de teams waarin hij speelde. Met Maurice was het altijd lachen.

Calabro was ook een typische goaltjesdief: hij kon niet voetballen, maar stond altijd op de juiste plaats. Al was dat indertijd met flankspelers als Schaken, El Gaaouiri en spelmaker Honda niet zo moeilijk. Omdat ik zijn toptijd bij VVV bewuster heb meegemaakt dan de goede jaren van Graef kies ik voor Calabro. Maurice is dan wel meteen mijn twaalfde man, want een speler met zijn uitstraling en statistieken mag eigenlijk niet ontbreken.

Trainer
‘Ik heb altijd een zwak gehad voor Herbert Neumann. Onder zijn leiding draaide VVV een goed seizoen, met de tweede plaats als gevolg. Een markant figuur, vooral gekenmerkt door het Nederlands met zo’n lekker Duits accent. Zijn woede-uitbarsting tijdens de persconferentie na afloop van de nacompetitiewedstrijd De Graafschap – VVV (met rood voor Dirk-Jan Derksen) vond ik erg mooi: zo'n moment typeert de bevlogen trainer Neumann.

                                                                                                 Gentenaar
                                                                      Smits         Rayer            Yoshida        Fleuren
                                                                                   Linssen                   Van Loenhout
                                                                                                    Honda
                                                                          Hofstede           Calabro             Hofman

 

Vastelaovend-kijktip: Een prachtig fragment, waarin Rens Flos tijdens Nappes Op De Proms 2011 op de accordeon nestor Sjraar Peetjens begeleidt, die De twië einzame zingt. Op de sousafoon: Lucas Peeters, Prins bij Jocus in 2009.

 
Dit bericht werd gepubliceerd op 15 februari 2015.

 

Mien VVV aflevering 4   <<<   >>>   Mien VVV aflevering 2

Mien VVV - Aflevering 3: Rens Flos In de rubriek Mien VVV stelt elke keer een supporter zijn favoriete VVV-elftal...